KISIEL ŻURWINOWY - SMAK DZIECIŃSTWA

Wczoraj robiłam zakupy na bazarze, zobaczyłam świeże żurawiny. Nie mogłam się oprzeć. Sama myśl o kisielu żurawinowym wywołuje uśmiech na mojej twarzy. To smak  mojego dzieciństwa.

Każdy lubi wracać do tych smaków. Tkwią w nas do tego stopnia, że wystarczy niewielki kęs czy łyk i  natychmiast ożywają  chwile z przed lat. Podobnie jest z zapachem i muzyką, błyskawicznie zaczynamy podróżować w czasie.

Oczywiście nic odkrywczego nie piszę, ale za każdym razem kiedy to się dzieje, zawsze jestem zadziwiona i zachwycona, jakbym co dopiero to odkryła.

Smak mojego dzieciństwa to kisiel żurawinowy, czekolada z nutą pomarańczy, obwarzanki moczone w bawarce i jeszcze kilka innych smaków.  Kisiel jednak zdecydowanie zajmuje pierwsze miejsce na tej liście.

Gotowała mi go moja kochana babcia Jadzia. Pomagał na bolące gardło, poprawiał humor, gdy ciężko było na duszy, super smakował w słoneczny dzień. Jednym słowem był dobry na wszystko, pogodę i niepogodę.

Serdecznie polecam mój kisiel i powroty do własnych smaków z przed lat!

Nie mogłam sobie odmówić przyjemności zaprezentowania kisielu żurawinowego w pamiątkowej filiżance z przed lat. 

Składniki:

• 250 g świeżych żurawin;
• 5-6 łyżek brązowego cukru;
• 2 łyżki mąki ziemniaczanej;
• ½ litra wody;

Wykonanie:

Świeże żurawiny rozgnieść lub zblendować, dodać cukier, ½ szklanki wody. Zagotować i gotować 5 minut.

Przetrzeć przez sitko. Włożyć do garnka, dolać ok. ½ litra wody i zagotować.

Garnek zestawić z ognia i powoli wlewać do niego mąkę ziemniaczaną rozmieszaną z niewielką ilością wody. Cały czas mieszać, najlepiej rózgą. Gdy kisiel jest dobrze rozmieszany, ponownie postawić  garnek z kisielem  na ogniu i zagotować. Gotować ok. 1-2 minuty.

I gotowe. Smakuje doskonale w wersji na ciepło jak i na zimno.

Jeśli chcemy kisiel do picia trzeba dolać więcej wody.